Orta Çağ’daki Garip Gelenekler
İnsanların çoğunlukla sefaletle baş etmeye çalıştığı bu zamanlar, Doğmanın “en şanssız” dönemi, “şanssız” olarak damgalanıyor bahsedildi. Orta Çağlar bu gibi sebeplerle insan nüfusunun oldukça istikrarsız olduğu, pisliğin ve dikkatsizliğin en yoğun olduğu yıllardı.
Bu olumsuzlukların ve zorlukların yanı sıra bu kişilerin günlük hayatlarında benimsedikleri ve devam ettirdikleri uygulamalar şunlardır: oldukça garip ve inanması zorboyutlar.
Dönemin en çarpıcı uygulaması tabi ki hayvan mahkemeleriydi.
Orta Çağ’da mahkemeler sadece insanları yargılamak için kurulmadı. Sanığın hayvan olduğu dönemde 85 adet mahkeme kaydı mevcut olup, böceklerden büyük kafalara kadar tüm hayvanlaruygun görüldüğünde maddelerini ihlal ettiği şüphesiyle mahkemeye çıkarıldı.
Bu mahkemelerde en çok yargılanan hayvanlar, insan vücudunu kemirmekten çocukları yemeye kadar pek çok suça bulaşan domuzlardı. Yargılanan bu domuzlar genellikle kusurlu bulunur, kazığa asılarak veya yakılarakidam ediliyordu.
Domuzların dışında yazılan bir mektupta farelerin yuva yaptıkları binaları terk etmeleri istendi. Bir horoz yumurtladığından, bu davranış doğa için, hatta bir yunus için olağandışı kabul edildi. mahkemede sanık koltuğuna oturtuldu.
Her yıl Ocak ayının başında “Aptallar Bayramı” kutlanırdı.
Kökeni bir pagan festivalinden alan deliler festivali, ortaçağ Avrupa’sında birçok insanı eğlence için bir yere getirdi. Bu kutlamada en yüksek rütbeli subaylar en alt rütbeye geçer, hizmetkarlar efendi olurve kalabalıktan bir kral seçildi.
İlk etapta bu bayram kilise ile sınırlı tutulmak istenmiş ancak daha sonra halkın da katılımıyla bu bayram çok renkli ve renkli bir hal almıştır. kostümler, eğlenceli performanslar, erkek kadın kadın erkek erkek kılık değiştirme ve geçit törenleriÇeşitli isyanlara sahne oldu.
Orta Çağ’da futbol eğlenmek için yapılan bir spor değil, şiddeti ve ölüm tehlikesi olan bir aktiviteydi.
O zamanlar futbolun gelişigüzel kuralları yoktu ve tüm köy sayısız oyuncu ile oynanabilirdi. Bu nedenle vurulan top değil, rakip takımın oyuncuları oldu.
Gol atmaya çalışan bir oyuncuya, Cinayet dışında her şey adildi . Bu usulsüzlüklerin getirdiği ölümler ve şiddet nedeniyle Kral II. Edward’ın bu sporu yasakladığı söylenir.
Bu karanlık çağda evlilik söz konusu olduğunda, oldukça sıra dışı ve inanılmaz uygulamalar vardı.
Genel olarak söz hakkı olmayan kadınlar 12-13 yaşlarına geldiklerinde, hele bu kadınlar üst sınıf bir aileden geliyorsa evliliğe hazır görülüyor. kiminle evleneceğine asla karar veremezdi . Bu evlilikler büyük ölçüde siyasi ve siyasi amaçlarla gerçekleştiriliyor ve karı-kocanın mahremiyeti hiçe sayılıyor.
Yeni evli çiftlerin yatak odasında ilk kez görüntülenmesi, çiftin yakın çevresi tarafından izlenip onaylanmak . Evliliğin temel yapı taşlarından biri olan mahremiyetin bu şekilde ihlal edilmesinin nedeni, evliliklerin resmi bir törenle yapılmaması ve kadın ve erkeğin her an ve her yerde dakikalar içinde evlenebilmesiydi.
Bu durumda çiftler gerçekten evli olduklarını kanıtlamaları zorve bu nedenle yaratıcıdan çok insanların huzurunda onay gerekli görülmüştür.
Zoraki evliliklere mahkûm edilen Orta Çağ insanı, “saray aşkı” adı altında gerçek anlamda sevmeye ve sevilmeye çalışmıştır.
Saray mensuplarına mahsus olan bu uygulama, evli olsun ya da olmasın, lordların ve leydilerin diledikleri kişilerle gönül bağı kurmalarını sağlıyordu. Saray aşkı içinde yaşayan bireyler için bu yaşa göre yakışıksızdır. kıkırda, gül, dans et ve el ele tutuş Bu tür davranışlara izin verildi, ancak cinsel ilişki kesinlikle yasaklandı. Nezaket sevgisi o kadar yaygındı ki, uygulama hakkında bir kurallar listesi bile yazıldı.
Ortaçağ mahkemeleri, aralarında sorunlar olan evli çiftlerden bahseder, anlaşmayı değil şiddeti teşvik ederdi.
Çiftler mahkemeye gittiklerinde erkek bir eli arkasında durarak çukura girerken kadın ise Taşlarla dolu bir çantayla adamın etrafında dönüyordu. . Tek seferlik bir kavgadan oluşan bu mahkemeler, çiftler arasındaki anlaşmazlıkları çözmenin en yaygın kabul gören yoluydu.
Bu dönemde yaşayan kadınların güzellik anlayışı günümüzden oldukça farklıydı.
Günümüzde kirpikler kadınlar için çok değerliyken, güzelliğin sırrı o zamanlar. saçsız bir yüz ve kirpiksiz gözlerdi . Alın yüzün merkezi olarak görüldüğü için kadınlar kaş ve kirpiklerini alarak alınlarını ön plana çıkarmayı amaçlamışlardır.
bu bayanlar kirpiklerini bile isteyerek yoluyor hatta yüz hatlarını ortaya çıkarmak ve mükemmelleştirmek adına saçlarını bile yolmuştu. Bu moda sona erdikten sonra kaşları eskisi gibi uzamayan hanımlar çareyi kaş çekmekte bulmuşlardır.
Erkeklerin benimsediği sıra dışı kıyafetler yine dikkat çeken noktalardan biri oldu.
Bu karanlık çağda üst sınıf erkekler için giyim tarzı zenginliklerini simgeleyenonların bire bir fakir insanlara üstünlüklerinden bahsederken Kullandıkları yol buydu. Bu nedenle uzun ve sivri erkek ayakkabıları gibi pek çok garip moda akımı ortaya çıktı. Erkeklerin giydiği ayakkabılar ne kadar uzun ve sivri ise o kişinin zenginliğinin o kadar fazla olduğuna inanılıyordu.
Ayrıca erkekler de bu dönemde vücutlarını daha çok ortaya çıkaran kıyafetleri tercih etmeye başlamış, bu tuniklerin altına kısa tunik ve tayt giymekçok yaygındı.
Dönemin soytarılarının belli ayrıcalıkları vardı.
Eşek kulağından ilham alan şapkalar Önemli soytarılara sarayda çok iyimser davranılırdı. Soytarılar, lordlar ve leydilerle kolayca şakalaşabilir ve onları eleştirebilirdi. Diğer insanların siyasi görüşlerini dile getirmeleri kesinlikle yasakken, nefret edilen soytarılar fikirlerini söylemekte özgürdü.
“Kasklı tavuk” adı verilen özel bir yemeği vardı.
Orta Çağ’da fakirler için yiyecek çeşitleri birden fazlaydı. mülayim ve aynıydı . Ama zenginler için yeme içmenin sonu yoktu. Bu kesim yemeyi o kadar çok seviyordu ki farklı tatlar yaratmak ve farklı tasarımlar yaratmak amacıyla deneyler yapıyorlardı.
Farklı lezzetleri bir araya getirerek yaratıcı ve hatta daha da doyurucu yemekler yemek isteyen üst sınıfın en çarpıcı tasarımlarından biridir. tavuğun kızarmış domuzun sırtına oturduğu yerMiğferli bir tavuktu.
“Tek boynuzlu at” bu insanlar için bir semboldü.
orta çağ insanları, din ve mitolojiye bundan oldukça hoşlanıyordu ve bu iki fenomen genellikle ilginç bir şekilde bağlantılıydı. Tek boynuzlu ata verilen önem muhtemelen öküz anlamına gelen bir kelimenin yanlış tercüme edilmesinden ve insanların İncil’de İsa’nın tek boynuzlu ata benzetildiğine inanılmasından kaynaklanıyordu.
Bu dönemde tek boynuzlu atlara sadece bakire kızlar dokunabiliyordu ve öte yandan bu mitolojik hayvan, İsa’nın ana rahminde tasavvuruayrıca hoş olmayan bir sembol olarak kabul edildi.
Bu devirde kasıp kavuran bulaşıcı hastalıklar nedeniyle ölümü karşılamak, bu devir insanı için çok kıymetliydi.
Veba, Karanlık Çağlarda oldukça yaygındı ve ölüm kanı Her zaman insanların aklındaydı. Ölümü yakın hisseden ve hep ölümü düşünen insanlar, güzel ve mükemmel bir insan olarak ölmenin çaresini süslenmekte bulmuşlardır.
Bu nedenle “aes moriendi” adı verilen bir “ölüm sanatı” ortaya çıktı. Bu hareketin temeli bir Hristiyan gibi ölmekti. Yani kişinin ölümü planlı ve huzurlu sahip olmalı. Rahmetli, din adamları tarafından güzel giysiler giydirildi ve bu vedalaşma aceleye getirilmeden uzun uzun yapıldı.
